Imaging  در تومور تخمدان

 

 

ارزیابی  اولیه برای بیمارانی که علائم  یا نشانه های بالینی سرطان تخمدان دارند باید شامل سونوگرافی شکم ولگن و یا   CT/MRI شکم/لگن باشد. سونوگرافی  به طور معمول برای ارزیابی اولیه استفاده می شود، زیرا نشان داده شده است که در دسته بندی اکثر توده های آدنکس به دسته های خوش خیم یا بدخیم موثر است. سایر روش‌های تصویربرداری ممکن است زمانی مفید باشند که نتایج سونوگرافی  نامشخص باشد (یعنی عضو منشا یا پتانسیل بدخیمی نامشخص است) و ممکن است ارزیابی متاستاز، مرحله‌بندی و برنامه‌ریزی قبل از عمل را بهبود بخشد. بنابراین MRI شکم/لگن ممکن است برای تعیین پتانسیل بدخیمی توده های آدنکس در مواقعی که  سونوگرافی  قابل اعتماد نباشد یا نتایج نامشخص باشد، مفید واقع شود. همچنین Scan FDG-PET/CT ممکن است برای ضایعات نامشخص مفید باشد. پانل NCCN   ،PET/CT یا MRI را برای ضایعات نامشخص، در صورتی که مدیریت بیماری  را تغییر دهند، توصیه می‌کند.

برای ارزیابی متاستازهای شکمی لگنی جهت مرحله بندی قبل از جراحی، تخمین قابلیت برداشتن و برنامه ریزی جراحی، سی تی اسکن شکمی/لگنی یا MRI به طور کلی مفیدتر از سونوگرافی  است. اگرچه CT در برخی از محافل  ترجیح داده می‌شود، اما نشان داده شده است که MRI دقتی معادل برای مرحله‌بندی و دقت قابل مقایسه برای پیش‌بینی حجم تومورپریتوئن ارائه می‌دهد و اگر نتایج CT غیرقطعی باشد، می‌تواند مفید باشد. برای ارزیابی بیماری پیشرفته، FDG-PET/CT نیزدرمواردی که  نتایج CT نامشخص باشد ممکن است مفید باشد و نشان داده شده است که دقت بالاتری نسبت به CT برای تشخیص متاستازها دارد.

اگرچه شواهد مستقیمی مبنی بر ضروری بودن chest x-ray یا سی تی قفسه سینه وجود ندارد، طبق NCCN، در صورت وجود اندیکاسیون بالینی، باید بخشی از ارزیابی کلی بیمار قبل از مرحله بندی جراحی باشد. CT قفسه سینه می تواند متاستازهای پلور یا ریوی و همچنین افیوژن پلور را تشخیص دهد که ممکن است به برنامه ریزی درمان کمک کند. تمام تصویربرداری CT/MRI باید با کنتراست انجام شود، مگر اینکه کنترااندیکاسیون  داشته باشد.

 

منبع: NCCN Guidelines, ovarian cancer Version 1.2022